محرم شروع شده و سو استفاده کنندگان از این مملکت و مردمش دست به کار شدند واسه جیباشون کیسه دوختن و با چرندیاتی ابلهانه اشک مردمو در میارن و مردم ساده لوح که برای حادثه ای که قرنها پیش اتفاق افتاده اشک میریزن و نذری میدن.
یه جا یه مطلبی خوندم که حدودا ۲میلیارد واسه این دهه محرم خرج می کنند که چی بشه. واقعا لازمه این همه خرج الکی کردن
همه چیزارو تحریف میکنند بزرگ نمایی می کنند از کاه کوه میسازن.
مردم را در یابین.
مشکلات زندگی اینقدر زیاده که دارم زیرش خم میشم و همین روزاست که بشکنم شاید هم شکستم و خودم خبر ندارم.
روزا و شبا همینجوری میگذرن و من هر روز بیشتر از روز دیگه داغون تر میشم حتی حرف زدن ساده ام شده با دعوا و جنگ .
دارم دیوونه میشم و باید برم به قول خانواده تیمارستان بستری شم که حداقل دیگران را نرنجونم و اذیت شون نکنم.
زندگی نگه دار میخوام پیاده شم.
در نظر بگیرید که حتی در نازل ترین عادات یومیه ما چه ارزشها و چه معانی مستتر است.
در نظر بگیرید که در صدها شی که حتی فقیرترین گدا هم دارایش است چه چیزهای نهفته است: یک دستمال، یک نامه قدیمی، عکس یک عزیز.
این چیزها بخشی از وجود ما را تشکیل می دهند تقریبا مثل اعضا و جوارح بدن
و قابل تصور نیست که در این دنیا ما را از این اشیا محروم کنند چرا که بلافاصله چیزهای دیگری را جایگزین آنها می کنیم اشیای دیگری که به ما تعلق دارند و به خاطرات ما جان می بخشند و انها را دوباره زنده می کنند.
(پریمو لوی)
بنای زندگی بر اساس اعتماد وصداقته اگه این دو تا رکن اساسی رو تو زندگی نداشته باشی اون زندگی دیگه زندگی نیست.
الان که نگاه میکنم بعضی وقتا نباید اعتماد کرد مثلا اگه مامان حوا جان به جناب شیطان اعتماد نمی کرد و اون سیب سرخ خوشکل خوشمزه رو نمیخورد الان ما تو بهشت بودیم و .... اما مامان حواجان اعتماد کرد و ادامه ماجرا ها که اتفاق افتاد.
و اما اعتماد در عشق
انجا که اعتماد نباشد عشقی در کار نخواهد بود.
بسم حکایت دل،هست با نسیم سحر
ولی ببخت من امشب سحر نمی آید
حافظ
دریافت