ارزش کلمات

کلمات دیگر بار معنایی خودشان را از دست داده اند و برایمان کلمات خاصی وجود نداره و جز حرفهای روزمره مان شده اند نه اینکه بگویم این کلمات را نمی شود هر روز یا هر لحظه نگفت میشود اما دیگر ارزش کلمه ای خودشان و معنی خودشان را از دست داده اند.

باید بگذاریم کلمات معنی خاص و حجاب خودشان را داشته باشند و انقدر نگویم که ان کلمه برایمان معنی اش را از دست بدهد .

کلماتی مانند دوستت دارم و طلاق و فحشهای روزمره ای که ما بهم میدهیم و دیگر معنی خاصی برایمان ندارند.

مثلا همین کلمه طلاق که بین خانم ها و اقایون محترم رایج شده و تا تقی به توقی میخوره این رو استفاده میکنند و برایشان بی معنی شده و برایشان عادی شده متاسفانه.

یا همین کلمه دوستت دارم که برایمان بی معنی شده است .

باید بگذاریم کلمات همان ابهت را داشته باشند.

بسی ماجرا داریم

از برنامه کودکی که در دوران بچگی نگا میکردم و خیلی بدم میومد میگ میگ بود باز نگا میکردم به امید اینکه اخر خروسه بمیره و باز هیچی به هیچی و من حرص میخوردم بعد دیگه شد که نگاه نمیکردم .

چند روز کلیپ خورده شدن میگ میگ دیدم خیلی حال کردم خیلی .

۲۳ تیرماه سال ....

امروز تولدمه مث بقیه روزاست فرقی نداره برام.

یه عادتی که دارم یه چن روز قبل از تولدم تو خونه میگم ۲۳ تیر تولدمه.

و عادت دومیم هم اینه که خودم به خانواده پیام میدم که امروز تولدمه.

و من مث عادتهای همیشگی تولدم باز امسال هم عادت هامو تکرار کردم و به خانواده اس دادم که تولدمه بهم تبریک بگید .

خواهر جانم میگوید اگر هم بخوایم تولد اینجانب را فراموش کنیم نمیزاری که .

روزهای تولدم غمگین تر از همیشه ام .

کاش این نفس دست من بود

گاهی دلم میخواهد چیزی نشنوم و گاهی سکوت کنم و گاهی این ذهنم دست بردارد از سر من و ارام بنشیند و استراحت کند و گاهی دلم میخواهد به ادمای اطرافم نیندیشم و حتی به خودم گاهی دلم یک خواب میخواهد بی انکه بیندیشم یک خواب ارام.
خوب میشد این گاهی ها را انجام داد خوب میشد گاهی فکر نکرد اما نمیشود نمیشود که نیندیشد نمیشود هر کاری که کنی نمیشود همه چیز هجوم میاورد و تمام نمیشود و تمام نمیشوم.

خطا کردم

پر از محدودیتم

من پر از محدودیتهای هستم که خانواده برایم رقم زدن و من با این محدودیتها بزرگ شدم و بزرگ میشوم و پیر

من پر از محدودیتهای هستم که جامعه برایم ایجاد کرده است.

پر از محدودیتهای که ازادی عملم را گرفتند و ....

......

پرونده درس خوندنش تموم شد امروز اولین امتحان دانشگاه و نداشتن کارت ورود به جلسه و تمام.


رفت بار و وسایلشو جمع کرد و رفت ....

ما مقصر نیستم

من در کار ادما موندم فقط بلدن بگن این کاری که انجام دادی نادرست بود و این حرفی که زدی اشتباه بود و این جور زندگی و زیستن اشتباه.

عزیزدل اینجانب نمیخوای بدونی خودت کجای این زندگی بودی نمیخای بدونی خودت کدوم کار اشتباه کردی نمیخای بدونی کدوم حرفات اشتباه بودن و نمیخای بدونی این زندگی رو تو به اینجا کشوندی با کارات با حرفات و با شیوه زندگی کردنت.

چرا هیچوقت نمیخای قبول کنی مقصر این زندگی هستی چرا گناه خودتو به اشتباه من و دیگری و دیگری میندازی چرا هیچ وقت نمیخای قبول کنی این زندگی رو تو برامون سخت کردی و شد جهنمی که الان توش زندگی میکنیم.

میدونم هیچ وقت و هیچ وقت قبول نمیکنی و ما رو مقصر این جهنم میدونی .

روزها تکرارن

همه چیزها تکراره .
انسانها تکرارن و مرگ تکرار.

تمام شوم

همه ادمها یه روز تموم میشن .

خسته ام.

دلم میخواهد بار سفر ببندم و تمام.