تاریک

چون صاعقه

     در کوره بی صبری ام

                                  امروز

از صبح که برخاسته ام

                                ابری ام

                                              امروز

" شفیعی کدکنی "

مرگ

خیلی سخته شبا با این فکر سرتو رو بالشتت بذاری که فردا بیدار نشم و ارزوی مرگ کردن. اما صبح میشه و هنوز زنده ای و مجبوری زندگی کنی و باز روزمرگیها و تکرار ،تکرار، تکرار، تکرار و تکرار شدن.

من هر شب در گفتگوی خود با مرگ

هزار بار می میرم و صبح

دوباره در عزای خویش زنده می شوم.

شعر

حکایت رفته بر من خسته را

تنها من خسته می داند.

من هرگز

جهان را به قدر یکی دانه ی جو حتی

جدی نگرفته ام.

الافی

ولایت ما یه دونه چشم پزشک داره اونم که اینقد شلوغه که  الافی 5 ساعت رو شاخشه مطب ایشون تو بیمارستان ولایتمون یه اتاق بهشون دادن که مریضا رو ببینن.بعد 5 ساعت الافی اخر جمالمون به جمالشون روشن شد و زیارتشون کردیم  و هیچی دیگه ....                            

اما بدی ماجرا اینه که دیگه ولایت ما تا یه ماه دیگه چشم پزشک نداره و مردم باید برن غاز بچرونن.

انسان

انسان دلقکی بیش نیست

.....

مرده شور شب و روز من و این حال خراب

......

من که آبستن دنیای پر از تشویشم
خوش بحال تو که آسودگی آبستن توست

زندگی

لعنت به این زندگی

خاطره

سرکلاس اندیشه بودم یه زمانی بحث درباره مذاهب دیگه ای بود مثل بهایت و وهابیت. استاد اندیشه اصلا این ادمارو ادم حساب نمیکرد فقط توجیه ایش این بود که مذهبوش  شیعه  نیست سرکلاس بحث  بالا گرفت اما استاد فقط حرف خودشو قبول داشت و به چشم انسان بهشون نگاه نمیکرد  وانها را نجس خطاب میکرد. اینم از استاد تحصیلکرده این مملکت.

من کاری ندارم با ادیان و مذاهب های مختلف اما به نظر من انسان را باید به چشم انسان دید نه با دین و مذهبشون

ای کاش ادما را با انسانیتشون بسنجیم نه با دین و مذاهبشون

درد من

خسته ام از زندگی  و نیرنگ آرزوها

وقتی که در جدال جان   مغلوبشان میشوم

ظلمات زندگی نیز هر روزه تیره تر می شود.