بس ست دیگر

من کاری به دیگران ندارم اما خودم که به این زندگی کوفتی نگاه میکنم هیچی از توش درنمیاد نه خوشی نه چیزی که بتونم بهش امیدوار بشم  که بتونم ادامه بدم برای زندگی کردن برای زنده بودن.
زندگی کردن منظورم اینه که بتونم مابقی عمر لعنتی که مونده رو زنده باشم تا مرگم موقعش برسه و برم زیر دو متر خاک که قراره اگه قیامتی هم باشه اون ور هم تو جهنمش باشم و بسوزم.
جهنم یا بهشت اصلا مهم نیست چون که الانی که  زنده هستم خود جهنمه و بالاتر از جهنم.

امروز که داشتیم حرف میزدیم به قول یکی ما فقط زنده ایم اما زندگی نداریم .