دنیای ستمکار

انسان ستمدیده در جهانی به سر می برد با قوانینی خودسر و ستمکار. بیماری و پیری و مرگ جان او را می ستاند و شراب و عشق و آسمان ارغوانی و دشتهای سبز را از او دریغ می دارد.

انسانی که باید این چند روز زودگذر را دریابد با نادانی و گرسنگی و بیداد دست به گریبان است. گذران عمر تلاش دردناکی ست و طبیعت و اجتماع بر انسان ستم بسیار میرانند.همه بیداد است بر بزرگ و کوچک،بر دانا و نادان،بر دارا و ندار.

شاهرخ مسکوب